W kapitalizmie państwo nie ingeruje w gospodarkę, nie jest jej aktywnym uczestnikiem. Państwo stwarza jedynie warunki działalności i czuwa nad przestrzeganiem reguł uczestnictwa oraz funkcjonowania na rynku. Przedsiębiorstwa państwowe nie potrafią same się utrzymać, gdyż poziom ich wydajności i rentowności jest dużo niższy niż prywatnych firm. Dlatego dla dobra gospodarki danego kraju należy maksymalnie zmniejszyć udział państwo jako formy własności.
Prywatyzacja jest procesem przechodzenia od własności państwowej do prywatnej. Prywatyzacja może przybrać formę: sprzedaży, uwłaszczenia (w Polsce był to Program Powszechnej prywatyzacji realizowany w latach 1994-1998) albo likwidacji prawnej bądź fizycznej (prywatyzacja bezpośrednia).
Prywatyzacja w Polsce odbywa się głównie w sposób: pośredni, czyli poprzez komercjalizację (zamianę przedsiębiorstwa w spółkę Skarbu Państwa) i następnie zbycia akcji na giełdzie (prywatyzacja kapitałowa), bezpośredni (likwidacja i rozdysponowanie majątku, w tym utworzenie spółki, do której państwo wnosi majątek zlikwidowanego zakładu) i uwłaszczenie. Prywatyzacja służby zdrowia jest przeprowadzana w sposób pośredni.
Jakie są cele prywatyzacji? Chodzi głównie o wycofanie się państwa z aktywnego udziału w gospodarce. To zwiększy efektywność pracy, poprawi kondycję finansową zakładów i z czasem umocni ich pozycję na rynku.